06 januari 2011 | MarketingTribune | door Wiemer Snijders

Iemand vroeg me laatst of ik wist hoeveel bubbels er in een glas champagne zitten. Ik had geen idee. Voor de vorm gokte ik nog dat het er wellicht circa één miljoen waren. Helaas: een glas champagne bevat namelijk al snel meer dan tien miljoen bubbels. Met mij aan het roer bij Moët & Chandon zou je dus een soort mislukte ‘Spa Henriëtte’-versie krijgen van het echte spul. Om de bubbels in een fles champagne te houden wordt de hals van de fles bevroren en is het wachten op een gepaste feestelijke gelegenheid alvorens de bubbels weer worden vrijgelaten. Hoe anders is dat met bijvoorbeeld internet- of vastgoedbubbels: bij het knappen daarvan is er over het algemeen geen reden tot een feestje. Zo bruist het internet (wederom) volop en schieten er megabrands als paddenstoelen uit het moederbord. Sommigen staan wat mij betreft op knappen…

Een bubbel ontstaat als investeerders te optimistische verwachtingen hebben ten aanzien van het rendement op het geïnvesteerde vermogen, met enorme waardestijgingen als gevolg. Zoiets hebben wij rond de millenniumwisseling meegemaakt bij het knappen van de zogeheten internetbubbel: elk halfbakken internetideetje wist wagonladingen aan geld (voor veelal een beursgang) aan te trekken, omdat investeerders er maar vanuit gingen dat het wel goed zou komen met dat internet. Misschien zegt de naam Nina Brink u nog iets?

De geschiedenis lijkt zich te gaan herhalen. Goldman Sachs – u weet wel, die hele fijne integere club die rijksbegrotingen (Griekenland) weet ‘op te leuken’ – kondigde onlangs aan 450 miljoen dollar te investeren in Facebook. Hiermee is Facebook in ongeveer een jaar tijd verdubbeld in waarde – schattingen gaan uit van 50 miljard dollar. De waarde van Twitter (ca. 4 mld dollar) verviervoudigde in een jaar tijd en Groupon (dat dagaanbiedingen via internet verkoopt) bestaat pas twee jaar, maar is (op basis van een afgewezen bod van Google) in ieder geval 6 miljard dollar waard. Dat klinkt alsof de champagnebubbels investeerders wederom naar het hoofd zijn gestegen…

Er zijn diverse manieren om een merk te waarderen en jaarlijks publiceren bedrijven als Interbrand, Brand Finance of Millward Brown lijsten met de meest waardevolle merken. De meest gebruikte methode om merkwaarde te bepalen (discounted cash flow) is gebaseerd op het vermogen van het merk om toekomstige inkomsten te genereren.  Met een geschatte waarde van 50 miljard dollar zou Facebook direct in de top-10 van Interbrand’s Best Global Brands binnenvliegen en meer waard zijn dan bijvoorbeeld Yahoo of eBay. Voor de duidelijkheid: Facebook draaide de afgelopen twee jaar respectievelijk 800 miljoen en 2 miljard dollar omzet. Dan ga je dus uit van een fikse potentiële verdiencapaciteit.

Experts en investeerders zeggen dat de huidige situatie niet te vergelijken is met tien jaar geleden. Zo zou de internetbranche niet meer in de kinderschoenen staan en huidige internetondernemers over veel meer kennis beschikken. Bij initiatieven waar het verdienmodel direct duidelijk is (e.g. Groupon of Zynga – ontwikkelaar van FarmVille) kan ik me nog wat voorstellen bij dat optimisme, maar daar waar het verdienmodel minder helder is (e.g. Twitter, FourSquare, Hyves of Facebook) vraag ik me af hoe al dat geld (terug)verdiend gaat worden. Om een omzet van 50 miljard te draaien heeft Facebook – op basis van de huidige cijfers – dus meer dan 13 miljard leden nodig; Facebook zal adverteerders en leden dus moeten overhalen meer uit te geven dan ze momenteel doen. Ik denk dat ze het in Keulen kunnen horen borrelen….